Komunikat prasowy nr 95

z dnia 20 lutego 2024 r.

z obrad Parlamentu Europejskiego w dniach 5 – 8 lutego 2024 r.

Tematy główne:

I. Obrady w dniu 5.02.2024 r.

Pkt. 19 agendy – COM(2022)0546 – Polecenia przelewu natychmiastowego w euro

II. Obrady w dniu 6.02.2024 r.

Pkt. 58 agendy – Konkluzje z nadzwyczajnych posiedzeń Rady Europejskiej, w szczególności specjalnego posiedzenia Rady Europejskiej z 1 lutego 2024 r.

Pkt. 72 agendy – Projekty rezolucji – Potrzeba niezachwianego unijnego wsparcia Ukrainy dwa lata po napaści Rosji na ten kraj​

Pkt. 39 agendy – COM(2023)0411 – Rośliny uzyskiwane za pomocą niektórych nowych technik genomowych i pochodząca z tych roślin żywność i pasze​

Pkt. 75 agendy – Cele Unii w dziedzinie klimatu na rok 2040

Pkt. 93 agendy – Kryzys wodny i susze w UE w wyniku światowego kryzysu klimatycznego oraz potrzeba zrównoważonej, odpornej strategii wodnej dla Europy​​​

Pkt. 53 agendy – Wysokiej jakości staże w UE​

​​​​​

III. Obrady w dniu 7.02.2024 r.

Pkt. 73 agendy – Umocnienie pozycji rolników i społeczności wiejskich – dialog na rzecz zrównoważonego rolnictwa w UE i godziwych wynagrodzeń rolników​​​

Pkt. 52 agendy – Priorytety Unii Europejskiej na 68. sesjęKomisji ONZ ds. Statusu Kobiet

Pkt. 71 agendy – Sprawozdanie z realizacji unijnej strategii na rzecz równości osób LGBTIQ na lata 2020–2025​​​​​​​​​​​

Debaty

Pkt. 19 agendy – COM(2022)0546 – Polecenia przelewu natychmiastowego w euro

Płatności natychmiastowe stanowią formę polecenia przelewu, w ramach którego środki pieniężne są przenoszone z rachunku płatnika na rachunek odbiorcy w ciągu kilku sekund, w dowolnym czasie, o dowolnej porze dnia lub nocy, w dowolnym dniu roku. Odróżnia to płatności natychmiastowe od innych poleceń przelewu, które są przetwarzane przez dostawców usług płatniczych wyłącznie w godzinach pracy, a środki pieniężne trafiają na rachunek odbiorcy dopiero pod koniec następnego dnia roboczego.

Płatności natychmiastowe są bardzo ważną innowacją technologiczną w dziedzinie płatności. Umożliwiają uwolnienie środków pieniężnych zablokowanych w systemie finansowym oraz ich natychmiastowe udostępnienie użytkownikom końcowym – konsumentom i przedsiębiorstwom w UE – do wykorzystania i inwestycji. Płatności natychmiastowe stwarzają także bankom i spółkomz branży technologii finansowych (FinTech) możliwości opracowania nowych rozwiązań w zakresie płatności w punkcie interakcji, zarówno w fizycznych punktach sprzedaży, jak i w transakcjach handlu elektronicznego (np. z wykorzystaniem aplikacji do płatności mobilnych na smartfonach). Takie rozwiązania pomogłyby w ograniczeniu wysokiego obecnie poziomu koncentracji na rynku punktów interakcji, w szczególności w przypadku płatności transgranicznych.

W UE istnieje już architektura dla płatności natychmiastowych w euro. Obejmuje ona kilka systemów płatności oferujących natychmiastowy rozrachunek oraz schemat polecenia przelewu natychmiastowego SEPA.

Komisja wyraziła swoje poparcie dla w pełni zintegrowanego rynku płatności natychmiastowych w UE, aby ograniczyć ryzyko i podatność na zagrożenia w płatnościach detalicznych oraz zwiększyć autonomię istniejących rozwiązań płatniczych. Komisja potwierdziła znaczenie jej strategii w zakresie płatności detalicznych oraz innowacji cyfrowych w sektorze finansów. Przelew natychmiastowy ma zostać zrealizowany niezależnie od dnia i godziny, a pieniądze muszą dotrzeć na konto odbiorcy w ciągu dziesięciu sekund. Płatnik powinien zostać także w ciągu dziesięciu sekund poinformowany o tym, czy przekazane środki zostały udostępnione zamierzonemu odbiorcy.

Państwa członkowskie, których walutą nie jest euro, po dłuższym okresie przejściowym będą musiały zastosować te zasady także tam, gdzie na rachunkach można już regularnie przeprowadzać transakcje w euro. W przypadku takich rachunków wprowadzone zostanie szczególne odstępstwo od dokonywania płatności w ciągu dziesięciu sekund poza godzinami pracy, ze względu na możliwe obawy dotyczące dostępu do płynności w euro.

Aby zagwarantować bezpieczeństwo, dostawcy usług płatniczych powinni wdrożyć solidne i aktualne środki wykrywania oszustw i zapobiegania im, aby uniknąć przekazania przelewów na niewłaściwy rachunek w wyniku oszustwa lub błędu. W tym celu dostawcy usług płatniczych działający na terenie UE powinni niezwłocznie i bez żadnych dodatkowych opłat czy prowizji świadczyć usługę weryfikacji tożsamości odbiorcy. Jako dodatkowe zabezpieczenie przed oszustwami dostawcy usług płatniczych powinni umożliwiać swoim klientom ustalenie maksymalnej kwoty natychmiastowych przelewów kredytowych w euro, którą można łatwo zmodyfikować przed kolejnym przelewem.

Jeżeli dostawca usług płatniczych nie wywiąże się ze swoich obowiązków w zakresie zapobiegania oszustwom, co spowoduje szkody finansowe, klient może żądać od usługodawcy odszkodowania na nowych zasadach.

Pod przewodnictwem sprawozdawcy ECR MichielaHoogeveena osiągnięto wstępne porozumienie z Radą, zgodnie z którym:

Pkt. 58 agendy – Konkluzje z nadzwyczajnych posiedzeń Rady Europejskiej, w szczególności specjalnego posiedzenia Rady Europejskiej z 1 lutego 2024 r.

W związku z nieoczekiwanymi, bezprecedensowymi wyzwaniami, w tym rosyjską agresję zbrojną na Ukrainę, pandemią Covid-19 i rosnącymi stopami oprocentowania, należy wzmocnić długofalowy budżet UE, gdyż znalazł się on pod presją.

Rada Europejska osiągnęła porozumienie w sprawie przeglądu wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata 2021–2027.

Rada Europejska zgadza się na wzmocnienie nowych priorytetów o 64,6 mld EUR (z czego 33 mld EUR pożyczek i 10,6 mld EUR przesunięć), w następujący sposób:

+​50 mld EUR dla Ukrainy (17 mld EUR dotacji i 33 mld EUR pożyczek)

+​2 mld EUR na migrację i zarządzanie granicami (dział 4)

+​7,6 mld euro na sąsiedztwo i świat (dział 6)

+​1,5 mld euro na Europejski Fundusz Obronny w ramach nowego instrumentu STEP (platforma strategicznych technologii dla Europy)

+​2 mld EUR na instrument elastyczności

+​1,5 mld EUR na rezerwę na rzecz solidarności i pomocy

Rada Europejska podkreśla potrzebę zapewnienia, wraz z partnerami, stabilnego, przewidywalnego i trwałego wsparcia finansowego dla Ukrainy w latach 2024–2027. W celu przyczynienia się do odbudowy i modernizacji kraju, wspierania spójności społecznej i stopniowej integracji z Unią. Z myślą o ewentualnym przyszłym członkostwie w Unii, zostanie ustanowiony Instrument na rzecz Ukrainy na lata 2024–2027.

W latach 2024–2027 suma całkowitych środków udostępnionych w ramach Instrumentu nie przekroczy 50 mld EUR, z czego:

Rada Europejska podkreśla potrzebę zwiększenia odpowiedzialności Ukrainy za jej wysiłki na rzecz odbudowy, poprzez przygotowanie przez rząd ukraiński planu reform i inwestycji Ukrainy na drodze do przystąpienia do UE. Jeszcze przed przyjęciem planu zdecydowanie zachęca się darczyńców spoza Unii Europejskiej do jak najszerszego udziału w ogólnoukraińskich wysiłkach na rzecz odbudowy zniszczonego wojną kraju.

Warunkiem wstępnym wsparcia dla Ukrainy, w ramach Instrumentu, jest utrzymanie i poszanowanie przez Ukrainę skutecznych mechanizmów demokratycznych, w tym wielopartyjnego systemu parlamentarnego i praworządności oraz zagwarantowanie poszanowania praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości. Wdrażając Instrument Komisja i Ukraina podejmują wszelkie odpowiednie środki w celu ochrony interesów finansowych Unii, w szczególności w odniesieniu do zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji, konfliktom interesów i nieprawidłowościom, ich wykrywania i korygowania.

Działy 4 i 6 – Migracja i wymiar zewnętrzny

Aby zapewnić wystarczające środki finansowe na wsparcie państw członkowskich w radzeniu sobie z pilnymi wyzwaniami i potrzebami związanymi z migracją i zarządzaniem granicami w państwach członkowskich pierwszej linii, a także w państwach dotkniętych wojnami na Ukrainie i na Bliskim Wschodzie, a także we wdrażaniu nowego paktu o migracji i azylu po jego przyjęciu, w tym nowych procedur granicznych, dział 4 zostanie wzmocniony o 2 mld EUR.

Aby umożliwić Unii zapewnienie niezbędnego wsparcia w kontekście nadzwyczajnych napięć geopolitycznych, priorytety działu 6 zostaną wzmocnione o 7,6 mld EUR. Pomoże to utrzymać skuteczną współpracę w zakresie migracji z państwami trzecimi, w tym wsparcie dla uchodźców syryjskich w Turcji i w szerszym regionie, a także kontynuację działań podjętych wcześniej za pośrednictwem funduszu powierniczego UE dla Afryki. Pomoże również wspierać Bałkany Zachodnie, południowe sąsiedztwo i Afrykę, w tym partnerstwa i finansowanie szlaków migracyjnych. Należy zapewnić wystarczające środki finansowe na poduszkę ISWMR.

W tym celu ułatwione zostanie wykorzystanie dostępnych środków finansowych oraz stworzenie synergii między instrumentami finansowania w celu zwiększenia wsparcia dla technologii krytycznych. W tym celu w odniesieniu do priorytetów STEP w okresie programowania 2021–2027 zastosowanie będzie miała 100 % stopa współfinansowania i 30 % płatności zaliczkowych.

W celu zwiększenia zdolności inwestycyjnych w dziedzinie obronności dodatkowe 1,5 mld EUR zostanie przeznaczone na Europejski Fundusz Obronny (EFR) w dziale 5.

Celem złagodzenia presji administracyjnej wywieranej na państwa członkowskie, aby umożliwić im przeprogramowanie celów STEP i zapewnić uporządkowane zamknięcie programów, termin składania ostatecznego wniosku o płatność okresową i związanych z nim dokumentów w okresie programowania 2014–2020 należy przedłużyć o 12 miesięcy, a stopa współfinansowania w wysokości 100 % zostanie zastosowana do wydatków zadeklarowanych w ostatnim roku obrachunkowym.

Instrumenty specjalne:

Rezerwa na solidarność i pomoc nadzwyczajną

Wypłaty odsetek z tytułu inicjatywy Next Generation EU (NGEU)

Zgodnie z postulatami Parlamentu w przeglądzie budżetu wprowadzono mechanizm przeciwdziałania rosnącym kosztom związanym ze spłatą planu odbudowy NGEU w kontekście rosnących stóp procentowych. Chroniłoby to programy UE takie jak Erasmus+ lub finansowanie transgranicznej infrastruktury transportowej i energetycznej przed cięciami i zabezpieczałoby możliwości elastyczności, gdyby koszty przekraczały pierwotnie przewidziane w budżecie koszty. Nowy mechanizm obejmuje wykorzystanie niewykorzystanych pieniędzy, które w przeciwnym razie zostałyby utracone do budżetu UE, oraz mechanizm ochronny z dodatkowymi wkładami państw członkowskich w razie potrzeby.

Parlamentowi udało się zagwarantować sprawną realizację programu UE dla zdrowia do 2027r.

Pkt. 72 agendy – Projekty rezolucji – Potrzeba niezachwianego unijnego wsparcia Ukrainy dwa lata po napaści Rosji na ten kraj​

Od dnia, w którym Rosja rozpoczęła na pełną skalę nielegalną inwazję na Ukrainę (luty 2022 r.), UE i Parlament wspierają Ukrainę, potępiając rosyjską agresję, nakładając sankcje na osoby odpowiedzialne oraz poprzez pomoc finansową i materialną.

Parlament wspierał wysiłki Ukrainy w kierunku uzyskania statusu kraju kandydującego do UE, który został jej przyznany w czerwcu 2022 roku. Wzywał również kraje UE do rozpoczęcia rozmów akcesyjnych z Ukrainą, które zostały rozpoczęte w grudniu 2023 roku. Jeszcze zanim Ukraina została zaatakowana przez Rosję w lutym 2022 r., UE chciała wspierać Kijów i zacieśniać z nim stosunki. Od czasu wystąpienia ze Związku Radzieckiego w 1991 r. Ukraina chce podążać własną drogą, w tym nawiązać bliższe stosunki z resztą Europy.

W rezolucji przyjętej w grudniu 2021 r. europosłowie wezwali Rosję do wycofania wojsk zagrażających Ukrainie i stwierdzili, że jakakolwiek agresja ze strony Moskwy musi mieć wysoką cenę gospodarczą i polityczną. Parlament wyraził już poważne zaniepokojenie wzmożoną rosyjską obecnością wojskową na granicy z Ukrainą i na nielegalnie okupowanym Krymie w rezolucji przyjętej w kwietniu 2021 roku.

Członkowie parlamentarnej Komisji Spraw Zagranicznych oraz Podkomisji ds. Bezpieczeństwa i Obrony udali się z misją informacyjną na Ukrainę w dniach 30 stycznia – 1 lutego 2022 roku. 22 lutego b.r. czołowi eurodeputowani zdecydowanie potępili uznanie przez prezydenta Rosji Władimira Putina za niezależne podmioty niekontrolowanych przez ukraiński rząd obwodów donieckiego i ługańskiego na Ukrainie. Dwa dni później – 24 lutego – Rosja przypuściła zakrojony na szeroką skalę atak na Ukrainę. UE odpowiedziała serią sankcji wobec Rosji oraz inicjatywami na rzecz wsparcia Ukrainy.

Umowa stowarzyszeniowa

We wrześniu 2014 r. Parlament Europejski wyraził zgodę na zawarcie umowy stowarzyszeniowej UE-Ukraina, w skład której wchodzi pogłębiona i kompleksowa umowa o wolnym handlu. Umowa ustanowiła stowarzyszenie polityczne i integrację gospodarczą między UE a Ukrainą, zapewniła wzajemny wolny dostęp do rynku oraz podstawowe zasady współpracy w takich dziedzinach jak energia, transport i edukacja. Zobowiązuje również Ukrainę do wdrożenia reform i przestrzegania zasad demokracji, praw człowieka i praworządności. Umowa o wolnym handlu w znacznym stopniu zintegrowała rynki UE i Ukrainy poprzez zniesienie ceł przywozowych i zakaz innych ograniczeń handlu, aczkolwiek z określonymi ograniczeniami i okresami przejściowymi w obszarach wrażliwych, takich jak handel produktami rolnymi.

UE jest głównym partnerem handlowym Ukrainy, odpowiadającym za ponad 40% jej handlu międzynarodowego.

Wizy

W kwietniu 2017 r. Parlament Europejski poparł porozumienie w sprawie zwolnienia obywateli Ukrainy z unijnych wymogów dotyczących wiz krótkoterminowych. Ukraińcy posiadający paszport biometryczny mogą wjechać do UE (oprócz Irlandii) bez wizy na 90 dni w dowolnym 180-dniowym okresie, w celach turystycznych, w celu odwiedzenia krewnych lub przyjaciół, lub w celach biznesowych, ale nie w celu podjęcia pracy.

Inne wsparcie

UE wspiera gospodarkę Ukrainy na wiele sposobów, pomaga również w zielonej transformacji i reformach. Od 2014 r. UE i instytucje finansowe uruchomiły ponad 17 mld euro dotacji i pożyczek na wsparcie reform na Ukrainie; pomoc jest uzależniona od postępów tych reform. Od 2015 r. ponad 11,5 tys. ukraińskich studentów wzięło udział w popularnym unijnym programie edukacyjnym Erasmus+.

UE inwestuje w projekty stymulujące gospodarkę Ukrainy, obejmujące bezpośrednie wsparcie dla 100 000 małych i średnich przedsiębiorstw, pomoc dla ponad 10 000 firm na obszarach wiejskich oraz fundusze na modernizację publicznej infrastruktury informatycznej.

Od początku pandemii koronawirusa UE przekazała Ukrainie ponad 190 mln euro na najpilniejsze potrzeby i odbudowę społeczno-gospodarczą oraz 1,2 mld euro w ramach pomocy makrofinansowej.

UE dostarczyła ponad 36 mln sztuk środków ochrony osobistej, a także ambulanse, niezbędny sprzęt medyczny i szkolenia dla pracowników służby zdrowia. We współpracy ze społeczeństwem obywatelskim UE dostarcza żywność i leki rodzinom w trudnej sytuacji.

Po prawie dwóch latach rosyjskiej agresywnej wojny przeciwko Ukrainie, posłowie do PE mają potwierdzić potrzebę zdecydowanego i zjednoczonego poparcia UE dla Kijowa. Rosja rozpoczęła inwazję na Ukrainę na pełną skalę 22 lutego 2022 roku. Od tego czasu UE zapewniła Kijowowi bezprecedensowe wsparcie polityczne, wojskowe, humanitarne i finansowe, a także nałożyła paraliżujące sankcje na Moskwę.

Podczas debaty z Radą i Komisją Europejską we wtorek rano posłowie do PE ocenili najnowsze wydarzenia wojenne oraz to, w jaki sposób UE może nadal wspierać siły Kijowa w walce z rosyjskimi intruzami. Dyskutowano również o ostatnich wysiłkach UE na rzecz zapewnienia Ukrainie większego wsparcia finansowego, zwłaszcza w sytuacji, gdy dodatkowa pomoc ze strony USA jest obecnie wstrzymywana przez Kongres.

„Determinacja, jedność i przywództwo” to przesłanie, powiedział przewodniczący Rady Europejskiej Charles Michel, wysłane przez UE wraz z najnowszymi decyzjami w sprawie Ukrainy o rozpoczęciu rozmów akcesyjnych i zatwierdzeniu nowego pakietu pomocy finansowej dla tego kraju. UE „nie da się zastraszyć Rosji” i będzie wspierać Ukrainę „tak długo, jak będzie to konieczne”. Michel powtórzył obietnicę UE dotyczącą zapewnienia temu krajowi większej ilości amunicji i powiedział, że „każde euro uruchomione dla Ukrainy jest inwestycją w nasze własne bezpieczeństwo, dobrobyt i stabilność”.

Pkt. 39 agendy – COM(2023)0411 – Rośliny uzyskiwane za pomocą niektórych nowych technik genomowych i pochodząca z tych roślin żywność i pasze​

W odniesieniu do roślin NGT kategorii 1 – posłowie i posłanki zmienili przepisy dotyczące skali i liczby modyfikacji wymaganych, w ten sposób aby dana roślina mogła zostać uznana za równoważną z roślinami konwencjonalnymi. Na poziomie konsumentów zostałaby zagwarantowana identyfikowalność poprzez etykietowanie nasion i stworzenie publicznie dostępnej bazy danych zawierającej wykaz wszystkich roślin NGT tej kategorii.

W przypadku roślin NGT kategorii 2 posłowie i posłanki do PE zgodzili się na utrzymanie wymogów dyrektywy dotyczącej GMO, w tym obowiązku etykietowania produktów. W stanowisku Parlamentu zawarto przyspieszoną procedurę oceny ryzyka, która może przyczynić się do stworzenia bardziej zrównoważonego systemu rolno-spożywczego. Podkreślono również, że należy przestrzegać zasady ostrożności. Zobowiązano Komisję do przeanalizowania, jak konsumenci i producenci będą postrzegać NGT siedem lat po wejściu rozporządzenia w życie. Rośliny NGT skorzystałyby ze swobodnego przepływu towarów, ale stosowanie ich w rolnictwie ekologicznym zostałoby zakazane. Dokument ten pozwoli na legalne wprowadzenie na rynek UE odmian roślin wyhodowanych przy użyciu nowych technik genomowych (NGT).

W tej sprawie wypowiedział się również Poseł Jurgiel:

W odniesieniu do projektu rozp. ws. nowych technik genomowych (NGTs) Polska od początku prezentuje wyważone stanowisko, tzn. dostrzega potrzebę rozwoju i wykorzystywania innowacji w produkcji roślinnej, niemniej równolegle bierze pod uwagę społeczne wątpliwości wobec modyfikacji genetycznych. Główne zastrzeżenia to:

Będę głosował przeciw przyjęciu tego sprawozdania.

Zarówno poprzedni, jak i obecny rząd prezentuje negatywne stanowisko wobec tego projektu, jednak jego zmiana jest możliwa, o ile ostateczny tekst będzie zawierał kwestię opt-out dla NGT2 oraz zakaz patentowania roślin NGT1. Propozycja Komisji Europejskiej w sprawie nowych technik genomowych budzi sporo emocji i wątpliwości. Dzieli ona nawet środowiska rolnicze: część z nich dostrzega w niej szanse na zwiększenie wolumenów swojej produkcji, na uprawy bardziej odporne na susze czy szkodniki; inni z kolei podnoszą obawy związane z ograniczaniem dostępu do materiału siewnego.

Warto nadmienić, że nie ma jednoznacznych dowodów na to, że (NGT) są całkowicie bezpieczne dla zdrowia człowieka i środowiska naturalnego. Zasadniczo brakuje przeprowadzonych testów bezpieczeństwa, które potwierdziłyby ich nieszkodliwość. Kwestia bezpieczeństwa NGT, pozostawia wiele pytań dotyczących ich wpływu na zdrowie i środowisko.

Zaniepokojone są również środowiska obywatelskie i konsumenckie – głównie niejasnymi procedurami w zakresie etykietowania i podawania informacji konsumenckiej.Większość obywateli Polski i innych krajów członkowskich UE obawia się, że genetycznie modyfikowane organizmy mogą być szkodliwe dla zdrowia człowieka i środowiska i nie chce produktów z GMO (w tym NGT). W rezultacie, coraz więcej osób wybiera żywność bez GMO i stara się promować rolnictwo ekologiczne, zrównoważone i tradycyjne, jako alternatywę dla genetycznie modyfikowanych produktów spożywczych. W świetle tych obaw konieczna jest ostrożność w podejściu do wprowadzania NGT do środowiska.

Głosowanie odbyło się 7 lutego 2024 r. i w jego wyniku przyjęto sprawozdanie.

Pkt. 75 agendy – Cele Unii w dziedzinie klimatu na rok 2040

Komisja opublikowała szczegółową ocenę skutków dotyczącą możliwych sposobów osiągnięcia uzgodnionego celu, jakim jest osiągnięcie neutralności klimatycznej Unii Europejskiej do 2050 r. Na podstawie tej oceny skutków Komisja zaleca redukcję emisji gazów cieplarnianych netto o 90 proc. do 2040 r. w porównaniu z poziomami z 1990 r., rozpoczynając dyskusję ze wszystkimi zainteresowanymi stronami. Kolejna Komisja przedstawi wniosek ustawodawczy po wyborach europejskich i uzgodni go z Parlamentem Europejskim i państwami członkowskimi w myśl wymogów Europejskiego prawa o klimacie. Zalecenie to jest zgodne z opinią europejskiego naukowego komitetu doradczego ds. zmiany klimatu (ESABCC) oraz zobowiązaniami UE wynikającymi z porozumienia paryskiego.

W komunikacie przedstawionym na sesji plenarnej określono również szereg sprzyjających warunków politycznych, które są niezbędne, aby osiągnąć cel w wysokości 90 proc. Będzie to wymagało pełnego wdrożenia uzgodnionych ram na 2030 r., zapewnienia konkurencyjności przemysłu europejskiego, większego skupienia się na sprawiedliwej transformacji, na skutek której nikt nie zostanie w tyle, równych warunków działania z partnerami międzynarodowymi oraz strategicznego dialogu na temat ram na okres po 2030 r., w tym z przemysłem i sektorem rolnictwa. Wyniki COP 28 w Dubaju pokazują, że reszta świata zmierza w tym samym kierunku. UE jest liderem w międzynarodowych działaniach w dziedzinie klimatu i powinna utrzymać tę pozycję, stwarzając europejskiemu przemysłowi możliwości rozwoju na nowych światowych rynkach czystych technologii.

Wytyczenie celu klimatycznego na 2040 r. pomoże europejskiemu przemysłowi oraz inwestorom, obywatelom i rządom w Europie w podejmowaniu w obecnym dziesięcioleciu decyzji, które utrzymają UE na kursie ku osiągnięciu neutralności klimatycznej w 2050 r. Wyśle to ważne sygnały dotyczące sposobu skutecznego inwestowania i planowania w dłuższej perspektywie, minimalizując ryzyko związane z aktywami osieroconymi. Dzięki temu perspektywicznemu planowaniu możliwe jest ukształtowanie zamożnego, konkurencyjnego i sprawiedliwego społeczeństwa, obniżenie emisyjności przemysłu i systemów energetycznych w UE oraz sprawienie, aby Europa była magnesem inwestycji, gdzie stabilne miejsca pracy są dostosowane do przyszłych wyzwań.

Zwiększy to również odporność Europy na przyszłe kryzysy, a zwłaszcza wzmocni niezależność energetyczną UE od importu paliw kopalnych, który w 2022 r. stanowił ponad 4 proc. PKB, w obliczu konsekwencji rosyjskiej wojny napastniczej przeciwko Ukrainie. Koszty związane ze zmianą klimatu oraz jej wpływ na ludzi są coraz większe i coraz bardziej widoczne. Tylko w ciągu ostatnich pięciu lat straty gospodarcze związane z klimatem w Europie szacuje się na 170 mld euro. Z przeprowadzonej przez Komisję oceny skutków wynika, że nawet według ostrożnych szacunków większe globalne ocieplenie w wyniku bezczynności mogłoby obniżyć PKB UE o około 7 proc. do końca stulecia.

Osiągnięcie redukcji emisji o 90 proc. do 2040 r. będzie wymagało spełnienia szeregu sprzyjających temu warunków. Punktem wyjścia jest pełne wdrożenie obowiązujących przepisów, aby ograniczyć emisje co najmniej o 55 proc. do 2030 r. Trwająca aktualizacja projektów krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu jest kluczowym elementem monitorowania postępów, a Komisja współpracuje z państwami członkowskimi, przemysłem i partnerami społecznymi, aby ułatwić niezbędne działania.

Do osiągnięcia celu na 2040 rok Organ Wykonawczy UE zaprezentował 8 elementów składowych:

Trzeba dodać, że otwarty dialog ze wszystkimi zainteresowanymi stronami jest kluczowym warunkiem wstępnym przejścia na czystą energię. Komisja nawiązała już oficjalny dialog z zainteresowanymi stronami w przemyśle i rolnictwie, a nadchodzące miesiące debaty politycznej w Europie stanowią ważną okazję do zapewnienia zaangażowania społeczeństwa w kolejne kroki i wybory polityczne. Należy wzmocnić zorganizowany dialog z partnerami społecznymi, aby zapewnić ich wkład, koncentrując się na zatrudnieniu, mobilności, jakości pracy oraz inwestycjach w przekwalifikowanie i doskonalenie zawodowe. Te bieżące działania informacyjne pomogą następnej Komisji przedstawić wnioski ustawodawcze dotyczące ram polityki na okres po 2030 r., co pozwoli osiągnąć cel na 2040 r. w sposób sprawiedliwy i racjonalny pod względem kosztów. Tempo dekarbonizacji będzie zależało od dostępności technologii zapewniających rozwiązania bezemisyjne, a także od efektywnego wykorzystania zasobów w gospodarce o obiegu zamkniętym.

UE będzie nadal rozwijać odpowiednie warunki ramowe, aby przyciągać inwestycje i produkcję. Udana transformacja klimatyczna powinna iść w parze ze wzmocnioną konkurencyjnością przemysłu, zwłaszcza w sektorach czystych technologii. Przyszłe ramy wspomagające dekarbonizację przemysłu powinny opierać się na istniejącym planie przemysłowym Europejskiego Zielonego Ładu. Inwestycje publiczne powinny być dobrze ukierunkowane poprzez odpowiednią kombinację dotacji, pożyczek, kapitału własnego, gwarancji, usług doradczych i innego wsparcia publicznego. Wprowadzanie opłat emisyjnych powinno nadal odgrywać ważną rolę w zachęcaniu do inwestycji w czyste technologie i generowaniu dochodów przeznaczonych na działania w dziedzinie klimatu i wsparcie społeczne na rzecz transformacji.

Pkt. 93 agendy – Kryzys wodny i susze w UE w wyniku światowego kryzysu klimatycznego oraz potrzeba zrównoważonej, odpornej strategii wodnej dla Europy​

W świetle narastającego zagrożenia związanego ze zmianami klimatu, Komisja Europejska pragnie zwrócić uwagę na kluczowe wyzwania związane z kryzysem wodnym i suszą w Unii Europejskiej. Oto bardziej szczegółowe omówienie głównych punktów oświadczenia:

Oświadczenie Komisji stanowi wyraźne wezwanie do współpracy państw członkowskich oraz partnerów międzynarodowych w opracowaniu kompleksowej i efektywnej strategii zarządzania wodą, która może stanowić trwałą odpowiedź na wyzwania związane z kryzysem klimatycznym.

​​

Pkt. 53 agendy – Wysokiej jakości staże w UE​

W zaleceniu Rady z 2014 r. wskazano na potrzebę praktycznego wprowadzenia przez państwa członkowskie następujących zasad dotyczących ram jakości staży:

Parlament Europejski, ma na uwadze fakt, że staże są podstawowym sposobem zdobywania przez młodych ludzi doświadczenia przed znalezieniem stałego zatrudnienia. Odbywane staże mogą ułatwić przejście z kształcenia lub szkolenia zawodowego do zatrudnienia. Zasadnicze znaczenie ma stworzenie optymalnych warunków i zachęt umożliwiających młodym ludziom dostęp do wysokiej jakości staży, zapewniających cenne doświadczenie w zakresie nauki, a także doświadczenie zawodowe i rozwój odpowiednich umiejętności.

Unia Europejska nie chce promować prekariatu, a bezpłatne staże niskiej jakości nie mogą być finansowane ze środków publicznych. Ponadto pracodawcy powinni otrzymywać finansowe wsparcie publiczne. Jednak mogą z niego korzystać tylko w takim przypadku, kiedy organizowane przez nich staże będzie cechować jakość, kierowanie się z przepisami prawa i układów zbiorowych. Wysokiej jakości staże mogą odegrać cenną rolę w osiągnięciu celów społecznych Unii do 2030 r., tzn. udziału każdego roku co najmniej 60 % wszystkich osób dorosłych w szkoleniach oraz zatrudnienie co najmniej 78 % osób w wieku od 20 do 64 lat, a także zmniejszeniu odsetka osób niekształcących, niepracujących ani nieszkolących się do 9 % dzięki wysokiej jakości możliwościom, zgodnie z Agendą 2030 i celami zrównoważonego rozwoju ONZ.

UE wzywa państwa członkowskie do lepszego wykorzystania EFS+ w celu wspierania postępów w kształceniu, szkoleniu i przechodzeniu do zatrudnienia poprzez wspieranie rozwoju umiejętności i kompetencji, w tym podnoszenia kwalifikacji, przekwalifikowania, uczenia się przez całe życie i zwiększania szans na zatrudnienie, aby ułatwić wszystkim pełen udział w życiu społecznym, w szczególności w odniesieniu do osób pochodzących ze słabszych środowisk, aby zapewnić im dostęp do równych szans i przyczynić się do konkurencyjności. Podkreśla szczególną rolę programu Erasmus+ w promowaniu wewnątrzunijnej mobilności zawodowej młodych stażystów. Wciąż istnieje potrzeba do szerzenia na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym wiedzy na temat dostępnych funduszy unijnych, aby zapewnić dostęp do wysokiej jakości staży dla wszystkich, a w szczególności osób ze środowisk znajdujących się w trudnej sytuacji społecznoekonomicznej w celu zapewnienia im równych szans.

     

Wysokiej jakości staże muszą sprzyjać włączeniu społecznemu i być dostępne dla wszystkich. Ta teza podkreśla przede wszystkim konieczność wspierania osób z niepełnosprawnościami w dostępie do wysokiej jakości staży, przy jednoczesnym zapewnieniu procesu rekrutacji sprzyjającego włączeniu społecznemu i ograniczeniu barier dla osób z niepełnosprawnościami. Dlatego wezwano do przyjęcia ogólnounijnej definicji niepełnosprawności i wezwano Komisję do przyspieszenia wprowadzenia unijnej karty osoby z niepełnosprawnością, aby wesprzeć mobilność osób z niepełnosprawnościami i ich zdolność do korzystania z możliwości stażu w innych państwach członkowskich. Warto przypomnieć, że pierwsza zasada Europejskiego filaru praw socjalnych przewiduje, że każda osoba ma prawo do edukacji włączającej, charakteryzującej się dobrą jakością, szkoleń i uczenia się przez całe życie w celu utrzymania i nabywania umiejętności, które pozwolą jej w pełni uczestniczyć w życiu społecznym i skutecznie radzić sobie ze zmianami na rynku pracy. W zasadzie 3 Europejskiego filaru praw socjalnych podkreślono, że bez względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną, każdy ma prawo do równego traktowania i równych szans, m.in. w dziedzinie zatrudnienia i edukacji.

Jedną z możliwości jest zwiększenie mobilności transgranicznej stażystów w Unii. Brak godziwej rekompensaty stanowi przeszkodę w rozwoju transgranicznej mobilności stażystów, zwłaszcza dla studentów z grup w niekorzystnej sytuacji. Ponadto stwierdzono, że niektórym przyjmującym państwom członkowskim zdarza się napotykać problemy o charakterze administracyjnym i prawnym związane z mobilnością transgraniczną stażystów. W tym kontekście ważne są informacje o prawie stażystów do mobilności transgranicznej. Dzięki określeniu zasad i wytycznych mających służyć za punkt odniesienia ramy jakości staży ułatwiłyby także dostęp do staży transnarodowych.

Podmioty oferujące staże, które przestrzegają ram jakości staży, mogą otrzymać wsparcie finansowe z funduszy unijnych i krajowych. Oznacza to ewentualną partycypację w kosztach staży ponoszonych przez podmioty oferujące staże. Parlament Europejski wielokrotnie potępiał praktykę bezpłatnych staży jako formę wyzysku młodych pracowników i pogwałcenie ich praw oraz wzywał do opracowania wspólnych ram prawnych zapewniających godziwe wynagrodzenie za staże w celu uniknięcia praktyk opartych na wyzysku.

Państwa członkowskie zachęcają podmioty oferujące staże do zamieszczania w swoich neutralnych pod względem płci i inkluzywnych ogłoszeniach o naborze i w reklamach informacji na temat warunków stażu, w szczególności w odniesieniu do wynagrodzenia, ubezpieczenia zdrowotnego i wypadkowego oraz oczekiwanych zadań, a także do dostarczania informacji na temat polityki rekrutacyjnej, w tym odsetka stażystów zatrudnionych w ostatnich latach. W organizowaniu staży chodzi także o ułatwienie transgranicznej mobilności stażystów w Unii, poprzez między innymi doprecyzowanie krajowych ram prawnych staży oraz ustalenie przejrzystych zasad przyjmowania stażystów z innych państw członkowskich i wysyłania stażystów do innych państw członkowskich, a także poprzez ograniczanie formalności administracyjnych.

​​​​​

III. Obrady w dniu 7.02.2024 r.

Pkt. 73 agendy – Umocnienie pozycji rolników i społeczności wiejskich – dialog na rzecz

zrównoważonego rolnictwa w UE i godziwych wynagrodzeń rolników​

Posłowie do Parlamentu Europejskiego debatowali nad wzmocnieniem pozycji rolników i społeczności wiejskich – dialog na temat zrównoważonego i sprawiedliwie wynagradzanego rolnictwa w UE po protestach rolników, które rozprzestrzeniają się w całej UE. Rolnicy są niszczeni przez system, który nie pozostawia możliwości osiągnięcia godziwego dochodu z ciężkiej pracy.

Rolnicy w UE stanowią podstawę samowystarczalności żywnościowej Europy oraz kluczową siłę napędową tworzenia miejsc pracy i zrównoważonego rozwoju na obszarach wiejskich. Wnoszą kluczowy wkład w naszą zbiorową transformację ekologiczną. Jednocześnie stoją przed wyzwaniami, takimi jak zmiana klimatu i konkurencyjny rynek globalny. Sektor rolny wykazał się niezwykłą odpornością podczas pandemii, kryzysu energetycznego, konsekwencji rosyjskiej agresji przeciwko Ukrainie i wysokiej inflacji.

Maros Šefčovič, wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej, przedstawił w środę 7 lutego pracę, jaką wykonuje władza wykonawcza, aby odpowiedzieć na wyzwania stojące przed rolnictwem w ramach dialogu z zainteresowanymi stronami z łańcucha żywnościowego, a jednocześnie wezwał posłów do PE do przezwyciężenia polaryzacji politycznej. Chodzi o osiągnięcie konsensusu w sprawie nowej wizji przyszłości systemów żywnościowych UE i przezwyciężenie spolaryzowanych stanowisk blokujących proces decyzyjny.

„Rolnicy wyjechali na drogi w ostatnich tygodniach z różnych powodów i nie możemy nadmiernie upraszczać sytuacji. Są to złożone problemy […], dlatego dialog strategiczny musi obejmować wszystkie kluczowe kwestie i angażować wszystkie zainteresowane strony” – powiedział Šefčovič podczas debaty w Parlamencie Europejskim w środę.

W obliczu narastających wyzwań UE poszukuje najlepszych sposobów wspierania unijnych rolników i dostosowywania unijnej polityki rolnej z uwzględnieniem ich potrzeb. Aby osiągnąć ten cel, rozpoczęto Strategiczny Dialog na temat przyszłości rolnictwa. Zadaniem Dialogu będzie kształtowanie wspólnej wizji przyszłości rolnictwa i systemu żywnościowego UE. Dialog będzie dotyczył wyzwań i możliwości, w zakresie: zapewnienia rolnikom i społecznościom wiejskim, lepszych perspektyw, w tym odpowiedniego poziomu życia; wspierania rolnictwa z poszanowaniem ograniczeń naszej planety i jej ekosystemu; wykorzystania możliwości, jakie stwarzają wiedza i innowacje technologiczne; działania w stworzeniu pomyślnej przyszłości europejskiego systemu żywnościowego w konkurencyjnym świecie.

Aby odpowiedzieć na napięcia von der Leyen ogłosiła, że chce odłożyć rozporządzenie w sprawie zrównoważonego stosowania pestycydów (SUR). Tydzień wcześniej europejski organ wykonawczy wydał również szereg komunikatów, w tym odstępstwo od wymogów dotyczących odłogowania we wspólnej polityce rolnej (WPR) oraz dodanie klauzul ochronnych dotyczących przywozu produktów ukraińskich.

Kilku posłów do PE wyraziło solidarność z małymi rolnikami i młodymi ludźmi, którzy „walczą o godne życie i godziwe dochody”. Wyższe dochody są jednym z głównych postulatów europejskich rolników podczas ostatnich demonstracji. Šefčovič przyznał, że jest to „kluczowy punkt”, który zamierzał „adresować”. Podkreślił, że Komisja będzie działać na rzecz ułatwienia dostępu do gruntów i finansowania, biorąc pod uwagę starzenie się ludności rolników w Europie. Aby zwiększyć dochody rolników i przeciwdziałać nadmiernemu wpływowi przemysłu rolno-spożywczego, Komisja wzywa wszystkie państwa UE do zapewnienia, aby dyrektywa w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych była „właściwie stosowana”, tak aby „całkowicie usunąć te praktyki z sektora”.

Nadszedł czas, aby popracować nad tym, jak przezwyciężyć polaryzację, która pojawiła się w dyskusji, budować mosty; i Parlament powinien być miejscem, w którym może rozpocząćsię ten proces – budowania mostów, szukania wspólnych rozwiązań oraz skupienia się na dyskusjach na temat przyszłości. A jak to zrobić najlepiej, to proponować i pracować nad konkretnymi rozwiązaniami.

Šefčovič nadmienił, że odnotował, że wszyscy wzywali do zajęcia się jedną kluczową kwestią, a mianowicie tego, jak zagwarantować naszym rolnikom godziwe dochody, jak zapewnić, że ci, którzy produkują w sposób zrównoważony, którzy przyzwoicie traktują swoich pracowników, którzy szanują wszelkie formy ochrony środowiska, nie dadzą się podważyć nieuczciwymi praktykami lub tanimi alternatywnymi importami z zagranicy.

​

Pkt. 52 agendy – Priorytety Unii Europejskiej na 68. sesję Komisji ONZ ds. Statusu Kobiet

Pytania wymagające odpowiedzi ustnej​

Komisja ds. Statusu Kobiet (CSW) jest głównym światowym organem międzyrządowym zajmującym się wyłącznie promowaniem równości płci i wzmacnianiem pozycji kobiet. CSW odgrywa kluczową rolę w promowaniu praw kobiet, dokumentowaniu rzeczywistości życia kobiet na całym świecie i kształtowaniu światowych standardów w zakresie równości płci i wzmacniania pozycji kobiet. Odgrywa wiodącą rolę w monitorowaniu i przeglądzie postępów i problemów we wdrażaniu Deklaracji Pekińskiej i Platformy Działania, a także we włączaniu perspektywy płci do głównego nurtu działań ONZ.

Podczas corocznej dwutygodniowej sesji Komisji przedstawiciele państw członkowskich ONZ, organizacji społeczeństwa obywatelskiego i podmiotów ONZ zbierają się w siedzibie ONZ w Nowym Jorku. Omawiają postęp i luki we wdrażaniu Deklaracji Pekińskiej i Platformy Działania z 1995 r., kluczowego dokumentu polityki światowej w sprawie równości płci, oraz 23. sesję specjalną Zgromadzenia Ogólnego, która odbyła się w 2000 r. (Pekin+5), a także pojawiające się kwestie które wpływają na równość płci i wzmocnienie pozycji kobiet. Państwa członkowskie ONZ zgadzają się na dalsze działania mające na celu przyspieszenie postępu i promowanie korzystania przez kobiety z ich praw w obszarach politycznych, gospodarczych i społecznych.

Projekt rezolucji Parlamentu Europejskiego, zainicjowany przez komisję FEMM, omawia konieczność pełnego wdrożenia uwzględniania aspektu płci, dalszego wzmacniania działań zorientowanych na płeć w skali całej Europy i świata oraz wzywa do silnej feministycznej polityki zagranicznej we wszystkich jej działaniach zewnętrznych i polityce.

W programie strategicznym na lata 2019–2024 Rada Europejska określiła cztery obszary priorytetowe. Nadają one kierunek pracom instytucji UE w kolejnych latach realizacji programu. Obszary te są odpowiedzią na wyzwania i możliwości wynikającej z obecnej sytuacji na świecie. Koncentrując się na nich, UE dąży do umocnienia swojej pozycji w pełnym wyzwań współczesnego świata.

W programie wskazano na cztery priorytetowe obszary. Są to:  

1.​Ochrona obywateli i swobód

Dąży się do zapewnienia skutecznej kontroli granic zewnętrznych UE oraz dalszego rozwoju kompleksowej polityki migracyjnej. Podejmowane są starania polegające na eliminowaniu zagrożeń związanych z terroryzmem i przestępczością transgraniczną a także internetową.  Kładzie się nacisk na zwiększenie odporności UE na klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane ingerencją człowieka.

2.​Rozwijanie silnej i prężnej bazy gospodarczej

Budowanie odpornej gospodarki poprzez Pogłębieniu unii gospodarczej i walutowej służy stworzenie odpornej gospodarki czyli takiej, która będzie w stanie lepiej przygotować Europę na przyszłe wstrząsy. Dąży się do ukończenia tworzenia unii rynków bankowych i kapitałowych, wzmocnienia międzynarodowej roli euro, inwestowania w umiejętności i edukację, wspierania europejskich przedsiębiorstw, uwzględnienia istotności transformacji cyfrowej oraz opracowania solidnej polityki przemysłowej.

3.​Budowanie neutralnej klimatycznie, ekologicznej, sprawiedliwej i socjalnej Europy

Inwestuje się w ekologiczne inicjatywy, które poprawiają jakość powietrza i wody. UE promuje ideę zrównoważonego rolnictwa oraz ochronę systemów środowiskowych i różnorodności biologicznej. Dąży się do stworzenia wydajnej gospodarki o obiegu zamkniętym, w której produkty będą bardziej trwałe, energooszczędne i nadające się do wielokrotnego użytku, naprawy i recyklingu. Podejmowane są starania celem stworzenia dobrze funkcjonującego unijnego rynku energii, zapewniającego zrównoważoną, bezpieczną i przystępną cenowo energię. Kładzie się też nacisk na przejście na odnawialne źródła energii i efektywność energetyczną, przy jednoczesnym ograniczeniu zależności UE od zewnętrznych źródeł energii. Wdraża się Europejski filar praw socjalnych.

4.​Promowanie europejskich interesów i wartości na scenie światowej

Istotna w programie jest też budowa solidnej polityki zagranicznej w ramach ambitnej polityki sąsiedztwa z 16 najbliższymi sąsiadami na wschodzie i południu, a także kompleksowego partnerstwa z Afryką. Propagowana jest idea pokoju, stabilności, demokracji i praw człowieka na świecie. UE dąży do zapewnienie solidnej polityki handlowej zgodnie z multilateralizmem i światowym międzynarodowym porządkiem opartym na jasno określonych zasadach. Kładzie się nacisk na odpowiedzialność za bezpieczeństwo i obronę, przy ścisłej współpracy z NATO.

Priorytety Komisji na lata 2019–2024 (wytyczne polityczne)

Przewodnicząca Komisji określiła sześć priorytetów politycznych. Opierają się one na strategicznym programie Rady i wynikach dyskusji z grupami politycznymi Parlamentu Europejskiego. Sześć priorytetów:

1.​Europejski Zielony Ład

Jednym z celów projektu jest przekształcenie UE w nowoczesną, zasobooszczędną i konkurencyjną gospodarkę, przy jednoczesnej ochronie środowiska naturalnego w Europie. Jednym z priorytetów jest przeciwdziałanie zmianie klimatu oraz zwiększaniu neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla i zasobooszczędności do roku 2050.

2.​Europa na miarę ery cyfrowej

Innym ważnym obszarem jest wspieranie transformacji cyfrowej poprzez inwestowanie w przedsiębiorstwa, badania naukowe i innowacje, reformę ochrony danych, wyposażenie obywateli w umiejętności niezbędne do obsługi technologii nowej generacji oraz opracowanie odpowiednich przepisów.

3.​Gospodarka służąca ludziom

Jednym z działań priorytetowych jest wzmocnienie unijnej gospodarki, przy jednoczesnym zapewnieniu miejsc pracy i zmniejszeniu nierówności, wspieraniu przedsiębiorstw, pogłębieniu unii gospodarczej i walutowej oraz dokończeniu budowy unii bankowej i unii rynków kapitałowych.

4.​Silniejsza pozycja Europy na świecie

UE dąży do wzmocnienia głosu Europy na arenie międzynarodowej poprzez poprawę jej pozycji i jej obrazu jako lidera silnego, otwartego na sprawiedliwy handel, multilateralizm i ład światowy oparty na określonych zasadach. Polityka stworzenia silne pozycji ma się dokonywać również dzięki zacieśnianiu stosunków z krajami sąsiadującymi i partnerami. Podejmowane są także działania polegające na zwiększeniu zdolności UE do zarządzania sytuacjami kryzysowymi w oparciu o jej zdolności cywilne i wojskowe.

5.​Promowanie europejskiego stylu życia

Proponuje się troskę o poszanowanie praw podstawowych i praworządności jako ostoi równości, tolerancji i sprawiedliwości społecznej. Uwzględnione zostały zagrożenia dla bezpieczeństwa, ochrona praw konsumentów i wzmocnienie ich pozycji, a także opracowanie systemu legalnych i bezpiecznych kanałów migracji, przy jednoczesnym skutecznym zarządzaniu zewnętrznymi granicami UE oraz modernizacji unijnego systemu azylowego przy ścisłej współpracy z krajami partnerskimi.

6.​Nowy impuls dla demokracji europejskiej

Wzmocnienie procesów demokratycznych w Europie ma dokonać się poprzez następujące działania:

EKR zawsze wspiera wzmacnianie i promowanie równości mężczyzn i kobiet zgodnie z zasadami horyzontalnymi określonymi w Traktatach UE. Musimy jednak szanować autonomię i wyłączne kompetencje państw członkowskich w niektórych wrażliwych obszarach społecznych i nie możemy akceptować niektórych koncepcji o charakterze ściśle ideologicznym, forsowanych w dominującej lewicowo-socjalistycznej narracji.

W rezolucji wzywa się do pełnego wdrożenia uwzględniania aspektu płci we wszystkich obszarach polityki i działaniach UE oraz do pełnego zaangażowania się w dyplomację i politykę „feministyczną i zorientowaną na płeć” we wszystkich działaniach i umowach zewnętrznych. Najbardziej kontrowersyjne fragmenty to bardzo wyraźne wezwania do powszechnego dostępu do bezpiecznej i legalnej aborcji oraz liczne odniesienia do SRHR, nawet do stwierdzenia, że cytując „odmowa bezpiecznej i legalnej aborcji może równać się torturom lub okrutnemu, nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu”.

​​​​​​

Pkt 71 agendy – Sprawozdanie z realizacji unijnej strategii na rzecz równości osób LGBTIQ na lata 2020–2025​

Unia Europejska stara się podejmować działania przeciwdziałacie homofobii i dyskryminacji ze względu na orientację seksualną, tożsamość płciową i cechy płciowe. Dąży do zapewnienia ochrony praw wszystkich osób LGBTI w UE. W ramach zwalczania dyskryminacji Komisja Europejska przedstawiła w 2015 r. listę działań obejmujących między innymi edukację, zatrudnienie, zdrowie, swobodę przemieszczania się, kwestie azylowe oraz przestępczość z nienawiści.

Unia Europejska blisko współpracuje z państwami członkowskimi, gdyż to one odpowiadają za propagowanie i egzekwowanie praw osób LGBTI, takich jak prawne uznawanie związków osób tej samej płci oraz zasady prawnego uzgadniania płci.

W strategii stanowi określono zestaw ukierunkowanych działań w ramach czterech filarów, którymi są:

Od 2003 r. dyskryminacja pracowników ze względu na orientację seksualną jest w UE niezgodna z prawem. Prawodawstwo nakłada na wszystkie państwa UE obowiązek zapewnienia ochrony prawnej przed dyskryminacją przy naborze, awansach i szkoleniach pracowników, a także w kwestiach dotyczących warunków pracy, płac i zwolnień. Identyczna ochrona jest zapewniona w odniesieniu do zatrudnienia i zabezpieczenia społecznego przewidziana jest w przypadkach dyskryminacji i molestowania ze względu na zmianę płci.

UE dąży do tego, aby osoby LGBTI miały taki sam dostęp do opieki zdrowotnej jak inne osoby. Dla pracowników służby zdrowia dostarczono specjalne przewodniki szkoleniowe dotyczące osób LGBTI. Państwa UE współpracują też w zakresie profilaktyki, badań i opieki, których beneficjentami są słabsze grupy społeczne, w tym osoby LGBTI. Działania te dotyczą HIV, zakażeń przenoszonych drogą płciową, gruźlicy i zapalenia wątroby, a ich celem jest szybsze diagnozowanie i lepsza opieka dla wszystkich potrzebujących. W każdym państwie UE działają krajowe infolinie dla ofiar napaści, molestowania i nadużyć.

UE przyjęła prawodawstwo rodzinne, które jest neutralne pod względem płci i stosuje się do wszystkich obywateli, w tym osób LGBTI. Unijne przepisy ułatwiają rozwiązywanie transgranicznych spraw dotyczących rozwodów, praw rodzicielskich, alimentów, spadków i małżeńskich ustrojów majątkowych. Pomagają też parom i rodzinom w rozpoznaniu, które sądy państw członkowskich będą rozpatrywać ich sprawę i które prawo krajowe będzie mieć zastosowanie. Dzięki tym przepisom łatwiej jest uznawać i wykonywać orzeczenia w innych państwach członkowskich.

Osoby LGBTI mają swoje prawa w UE. Krajowe sądy i organy sądowe współpracują z Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który objaśnia, jak należy stosować prawo. Celem uzyskania informacji o niedyskryminacji i równemu traktowaniu w państwach członkowskich powołano do życia , należy skontaktować się z odpowiedni krajowy organ należący do europejskiej sieci organów ds. równości.

Na podstawie dyrektywy ramowej w sprawie równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy wszystkie państwa UE mają obowiązek zapewnienia ochrony prawnej przeciwko dyskryminacji i molestowaniu ze względu na orientację seksualną w odniesieniu do ubiegania się o pracę, awansów, szkoleń, warunków pracy, wynagrodzenia i zwolnień.

UE jest też jednym z największych światowych darczyńców, którzy wspierają projekty zwalczania dyskryminacji osób LGBTI, głównie za pośrednictwem Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka. Od roku 2016 udzielono wsparcia na rzecz 16 projektów prowadzonych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego w Azji, Afryce, Ameryce Łacińskiej i Europie Wschodniej na łączną kwotę 5,2 mln euro. W 2018 r. UE uruchomiła nowy fundusz w wysokości 10 mln euro na pomoc dla działaczy i organizacji LGBTI na obszarach, na których osoby LGBTI są bardziej narażone na dyskryminację.

Kraje chcące wejść do UE muszą chronić osoby, które spotykają się z dyskryminacją i przemocą. W „krajach kandydujących” ochrona i propagowanie praw osób LGBTI jest dla UE priorytetem, między innymi w negocjacjach dotyczących wejścia do UE. Finansowane są również sieci propagujące prawa osób w państwach Bałkanów Zachodnich i w Turcji. Ponadto UE prowadzi rozmowy na temat praw osób LGBTI z rządami państw graniczących z UE (krajów objętych europejską polityką sąsiedztwa) oraz monitoruje sytuację w terenie. Unia udziela też wsparcia finansowego organizacjom działającym w obszarze „sąsiedztwa”.

12 listopada 2020 r. Komisja Europejska wydała komunikat do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowany „Unia równości: Strategia na rzecz równości osób LGBTIQ na lata 2020-2025”. W 2023 r. Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlamentu Europejskiego (LIBE) postanowiła przygotować sprawozdanie z wdrażania strategii LGBTIQ.

W ramach swoich zaleceń sprawozdanie wzywa do uwzględnienia podstaw orientacji seksualnej, tożsamości płciowej, ekspresji płciowej i cech płciowych w unijnych przepisach antydyskryminacyjnych. Ponadto raport wyraża głębokie zaniepokojenie osobami LGBTIQ+, które muszą korzystać z prawa do ubiegania się o azyl w Unii Europejskiej oraz tym, że osoby transpłciowe i interseksualne napotykają więcej przeszkód w procesie ubiegania się o azyl. W sprawozdaniu podkreślono również, że UE musi podjąć dalsze kroki w kierunku prawnego uznania małżeństw i związków partnerskich osób tej samej płci oraz tęczowych rodziców, w tym rodziców transpłciowych, a także prawnego uznania płci określanej jako „gender”.

Grupa EKR jest przeciwna dyskryminacji jakiejkolwiek osoby lub grupy osób, a UE powinna być przestrzenią wolności i bezpieczeństwa dla wszystkich. Tekst jest jednak pełen ideologicznych wezwań do działań, które ingerują w kompetencje państw członkowskich, w tym w dziedzinie prawa rodzinnego.